“Amal” hoş görü, affetme, helalleşme, saygı ve paylaşımı yansıtır.
Bu kutlama, unutulan bir geleneğin yeniden canlanmasının da bir örneğidir.
Amal bayramı, Kazak halkının Nevruz bayramından önce kutlanan güzel bir bayramı olarak bilinir.
Eskiden bu bayram sadece Batı Kazakistan ve Rusya sınırındaki Kazaklara has bir gelenekken, daha sonraları bütün Kazakistan halkı kutlamaya başlamış.
Yeni Yılı Baybaktı Kazıbek takvimine göre kutlayanlar 14 Nevruzu Amal ya da “Körisu (görüşme, kavuşma)” günü olarak biliyorlar.
O gün köy halkı erkenden kalkıp kendisinden büyük insanlara selam verir ve hal hatır sorar.
Körisu gününde eski kırgınlıklar, kızgınlıklar, öfkeler, küs olanlar birbirini misafirliğe çağırır, akrabalarla esenlik, sağlık sorulur, birbirine kut-bereke diler.
Ayrıca Körisu gününde kış mevsiminden sağ-salım çıktıkları için sevinerek birbirlerini yoklama yapar.
Körisü gününü sabırsızlıkla bekleyen her aile kendi sofrasını önceden hazırlamaya başlar.
Sofralara Kazak halkına özel tatlılar, pişiler, yemekler konulur.
Körisu günü, herkesin birbirine sadece selam verme, iyi dilekler dileme günü değil, büyüklere saygı gösterme günü olarak da bilinir.
Körisu günü sadece bir gün değil, günlerce devam edebilmiş.
Böylelikle herkesin birbirine dilediği iyi dileklerle dolu olan kutlama 22 Mart, Nevruz bayramına kadar uzamış.
Kazak Türklerinde Nevruz günü Mevlid de okutulur.
Evler boyanır, temizlenir.
Yeni ve temiz elbiseler giyilir.
O gün yapılan yemeğe “Nevruz köcö” adını verilir ve komşulara dağıtılır.
Kırgızistan’da da 20 Mart günü, Nevruz kutlamasından bir gün önce, halk küslük ve dargınlığın sona ermesi için helâlleşme adetini gerçekleştirirler ve o gün tüm küslükler biter.
Aynı gün halk bir araya toplanır ve Nevruz günü yenilecek olan geleneksel bayram yemeği sümölök için hazırlıklara başlar.
